Dlaczego niebo jest niebieskie? Wyjaśniamy krok po kroku

Skąd się bierze błękit nieba

Co to jest niebo i chmury

Będąc na dworze, nad głową widzimy niebo, które przyjmuje różne kolory od białego, poprzez szary, aż do błękitnego. Zastanawiamy się dlaczego niebo jest niebieskie, skoro składa się z powietrza, które przecież jest przezroczyste.

Pod pojęciem nieba rozumiem przestrzeń kosmiczną widzianą a ziemi lub z dowolnego obiektu astronomicznego. Niebiem nazywamy również sferę niebieską, czyli umowną kopułę rozpościerającą się nad ziemią. Po sferze niebieskiej krąży słońce, księżyc oraz inne ciała niebieskie. Niebo widzimy w kolorze niebieskim, szarym lub białym. Dlaczego tak się dzieje?

Dlaczego niebo jest niebieskie - jaki jest kolor nieba

Kolor nieba nie zawsze jest niebieski. Zależy od pogody, pory dnia oraz ilości chmur, a także od położenia geograficznego. Niebo przybiera kolor błękitny, biały lub różne odcienie szarości. W naszym klimacie piękny błękit nieba pojawia się tylko w czasie pięknej, słonecznej pogody. Nocą niebo jest ciemno szare lub czarne w zależności od ilości chmur. Na bezchmurnym niebie dokładnie widać gwiazdy.

Na niebie możemy również zobaczyć wiele różnych kolorów. Wieczorem lub rano, w czasie wschodu lub zachodu słońca, niebo nad horyzontem przybiera kolory czerwone lub pomarańczowe. W czasie burzy i deszczowej pogody niebo przyjmuje kolor granatowy. Na niebie możemy również zobaczyć różne zjawiska kolorystyczne, jak tęcza, czy zorza polarna. Nad miastami niebo zwykle jest jasno lub ciemno szare, co wynika z warstwy unoszącego się nad miastem smogu i innych zanieczyszczeń powietrza.

Od czego zależy kolor nieba i co to jest kolor

Co ciekawe, niebo wcale nie jest niebieskie. Powietrze oraz atmosfera, które otaczają ziemię, są przezroczyste. Dlaczego w takim razie widzimy kolor nieba jako błękitny? W rzeczywistości kolor nie zależy od tego jaki jest dany przedmiot lub zjawisko, lecz od tego co widzimy. Kolor stanowi część fali elektromagnetycznej, którą odbieramy przez zmysł wzroku i mózg jako właśnie odczucie koloru. Wiedzę o kolorze zawdzięczamy dwóm naukowcom, czyli Izaakowi Newtonowi i Albertowi Einsteinowi.

Sir Izaak Newton pierwszy rozszczepił światło przy pomocy pryzmatu i opisał kolory. Stworzył on także znane artystom koło barw. Natomiast Albert Einstein rozwinął naszą wiedzę na temat rozchodzenia się światła w przestrzeni, umożliwił zrozumienie fal świetlnych i umożliwił ich pomiar.

Kolor stanowi subiektywne wrażenie zmysłowe, odbierane przez ludzi i zwierzęta. Narząd wzroku odbiera fale świetlne i w zależności od ich długości widzi je jako poszczególne kolory. Światło dociera do oczu bezpośrednio, na przykład jako światło słońca, ognia, żarówki czy komputera. Może również docierać pośrednio przez odbicie od różnych przedmiotów lub przechodzenie przez nie. Przedmioty nie mają koloru jako takiego, lecz mają zdolność pochłaniania lub odbijanie fali świetlnej. Pewna część fali świetlnej nie zostaje pochłonięta, lecz odbita. Jeśli ta odbita część fali dociera do oka, odbierana jest jako kolor w zależności od długości fali.

Teoretycznie widzimy 3 podstawowe kolory, czyli niebieski, czerwony i żółty. Jednak z mieszania tych kolorów powstają barwy mieszane, których jest kilkadziesiąt tysięcy. Ponadto barwa wyróżnia się nasyceniem, czystość lub jasnością.

Kolor zależy od długości fali świetlnej. Przechodząc przez poszczególne długości fali od najdłuższej do najkrótszej, uzyskujemy tęczę lub koło barw od czerwonego do fioletowego. Najdłuższe fale świetlne mózg odbiera jako kolor czerwony. Nieco krótsze fale dają wrażenie koloru pomarańczowego, a następnie żółtego. Jeszcze krótsze fale stwarzają wrażenie koloru zielonego, zaś najkrótsze fale odbierane są przez mózg jako kolejno kolor jasnoniebieski, niebieski i fioletowy. Światło charakteryzuje się także nasyceniem, czystością i natężeniem. Kolor zmienia się w zależności od tego czy dodamy do niego barwę białą lub czarną.

Postrzeganie światła i koloru zależy do komórek światłoczułych znajdujących się w oku. Kolory mogą odczuwać stawonogi, głowonogi i kręgowce. Pozostałe zwierzęta odróżniają tylko stopień natężenia światła i odcienie czerni. Kolor odgrywa bardzo ważną rolę w teorii sztuki, która w znacznym stopniu wykorzystuje barwy.