Jak wygląda pierwsza pomoc przy oparzeniu? Wyjaśniamy krok po kroku

Jak rozpoznać oparzenie

Oparzenia – stopnie

Pierwsza pomoc przy oparzeniu zależy od tego, czy prawidłowo je rozpoznamy i zareagujemy. Wyróżnia się od trzech do sześciu stopni oparzeń. Ich klasyfikacja zależy od tego, jak bardzo chcemy uwzględniać w szczegółowe objawy. Żeby poradzić sobie z oparzeniem na podstawowym poziomie, nie trzeba znać wszystkich stopni i podstopni. Dlatego przedstawiamy tylko podstawowy podział w punktach:

1. Oparzenia pierwszego stopnia – to oparzenia lekkie, charakteryzujące się zaczerwienieniem skóry i bólem. Jego przyczyną jest zwykle gorąca woda, para wodna, rzadziej olej. W tym przypadku zwykle mamy do czynienia tylko z uszkodzeniem naskórka w punktach dotkniętych gorącą substancją, nie na większej powierzchni ciała. Zwykle są to ręce, czasami stopy (np. gdy coś wylało się na nogę), rzadziej twarz (np. od pary). Do oparzeń pierwszego stopnia może dojść też w wyniku zbyt długiej ekspozycji na słońce. Po zniknięciu zaczerwienienia nie pozostaną blizny.
2. Oparzenia drugiego stopnia – zostają uszkodzone głębsze warstwy naskórka. Mogą pojawić się bąble wypełnione białym lub żółtym płynem surowiczym. Przyczyny są podobne jak przy oparzeniach pierwszego stopnia. Wyższa temperatura wody i oleju albo dłuższa ekspozycja na czynnik gorąca może zwiększyć zagrożenie oparzeniem drugiego stopnia. Jeżeli mamy do czynienia z oparzeniem termicznym, to o  jego głębokości może zadecydować czas, w jakim przeprowadzimy udzielenie pierwszej pomocy. Jest to ważne, bo w zależności od głębokości oparzenia mogą, ale nie muszą zostać po nim blizny. Również oparzenia barszczem Sosnowskiego potrafią prowadzić do objawów takich jak przy oparzeniach drugiego stopnia.
3. Oparzenia trzeciego stopnia – to kategoria obejmująca wszystkie oparzenia cięższe niż I i II stopnień. Czasami wyróżnia się też IV i V stopień oparzeń. Przy trzecim stopniu dochodzi do uszkodzenia głębiej położonych tkanek. Nawet do kości. Oparzenie na tej głębokości może powodować rany, czasem nawet zwęglenie części tkanek. Uszkadza receptory czucia powierzchniowego, dlatego poszkodowany może nie czuć bólu lub odczuwa go tylko na poziomie głębokim. Do oparzeń trzeciego stopnia zwykle dochodzi po dłuższym wystawieniu ciała na działanie czynnika cieplnego. Często jest to zetknięcie z otwartym ogniem lub rozgrzanym metalem. Do trzeciego stopnia uszkodzenia naskórka może też prowadzić zetknięcie z niektórymi substancjami chemicznymi. Czasami pojawia się ono również w wyniku oparzeń barszczem Sosnowskiego.

Oparzenia – rodzaje

Jak widać z powyższych opisów, oprócz stopni wyróżniamy różne rodzaje oparzeń. Najczęściej w kuchni czy przy pracach domowych mamy do czynienia z oparzeniem termicznym. Podczas udzielenia pierwszej pomocy w tym przypadku najważniejsze jest schłodzenie wodą i opatrzenie poparzonego miejsca. Jednak w przypadku innych rodzajów oparzeń trzeba postępować nieco inaczej.

W przypadku oparzeń chemicznych może być konieczne usunięcie na sucho substancji żrącej, a dopiero potem przepłukanie wodą. Przy głębszych oparzeniach w wyniku promieniowania lub oparzeniach barszczem Sosnowskiego koniecznie trzeba udać się do lekarza. Skutki działania tych czynników mogą być dużo poważniejsze niż widać na pierwszy rzut oka.

Przy każdym innym oparzeniu, tak jak przy oparzeniu termicznym wyróżniamy podobne stopnie oparzeń.

Pierwsza pomoc przy oparzeniu

Co robić przy oparzeniu termicznym?

Podstawowe zasady pierwszej pomocy w przypadku oparzeń termicznych to chłodzenie i zabezpieczenie. Postępowanie przy oparzeniach pierwszego stopnia obejmuje schłodzenie oparzonego miejsca letnią wodą (optymalnie 20 stopni) przez ok. 15 minut. Najlepiej schładzać do ustania bólu. Oparzenie dezynfekujemy i zabezpieczamy jałowym opatrunkiem. Pierwsza pomoc przy oparzeniu drugiego stopnia, jeśli pojawiły się bąble, wymaga dłuższego chłodzenia (do 30 minut). Po schłodzeniu zakładamy opatrunek, nie przecieramy bąbli spirytusem. Warto też wiedzieć o postępowaniu w szczególnych sytuacjach. Na przykład, kiedy w wyniku oparzenia odzież przylegnie do ciała, to nie można jej odrywać. Do ważnych zasad należy też nieprzebijanie bąbli. Ewentualnie może to zrobić lekarz.

Po bardziej rozległym oparzeniu termicznym może być konieczne umieszczenie poszkodowanego w wannie lub w pod prysznicem. Ważne, żeby nie panikować i nie puszczać zimnej wody, tylko letnią. Inaczej możemy doprowadzić do poważnego szoku termicznego. Trzeba też obserwować stan poszkodowanego, podawać mu ciepłe napoje, żeby zapobiec odwodnieniu organizmu.

Skóra po oparzeniu termicznym nie trzyma wilgoci, dlatego dobrym pomysłem jest użycie opatrunków żelowych. Sprawdź także ten artykuł ze skutecznymi domowymi sposobami na oparzenia.

Udzielenie pierwszej pomocy przy innych rodzajach oparzeń

Jak wspomnieliśmy, pierwsza pomoc przy oparzeniu chemicznym może obejmować usunięcie ze skóry czynnika powodującego oparzenie. Tak jest przy oparzeniach wapnem gaszonym. Postępowanie przy oparzeniach kwasem lub zasadą obejmuje natomiast schładzanie letnią wodą przez 15 minut.

W przypadku lekkich oparzeń pierwszego stopnia np. chlorem nie jest konieczna pomoc lekarza. Jeżeli pojawiają się bąble lub inne zmiany skórne, to trzeba poprosić o pomoc specjalistę. Podczas udzielania pierwszej pomocy zawsze pamiętamy o zabezpieczeniu oczyszczonego miejsca jałowym opatrunkiem.

Oparzenia w wyniku promieniowania słonecznego można leczyć za pomocą kefiru lub jogurtu naturalnego. Nakładamy warstwę na skórę i zmywamy chłodną wodą po zaschnięciu. Zakwaszane produkty mleczne działają chłodząco, nawilżają i mają właściwości antybiotyczne.

Obserwuj nas w Google News